pamalandong

ANNUAL RETREAT SA MGA TAGA SEMINARIO MAYOR –
ariel demecillo dutosme

Grabe parts…first time nako…sakay sa eroplano…akong gisuwayan…pag-ampo ginamit ang breviario kauban ni Bernard akong classmate. Seguro ko nga di na mausab ang samang hitabo mao nga gilunggob namo ang maong kahigayonan sa pag-connect ngadto kang Lord sa aire samtang kami seminarista pa karon sa likod ning paril.
Annual Retreat man gud namo niadtong Oktubre 12-15. Didto kini namo gipahigayon sa Central Seminary sa Royal and Pontifical University of Santo Tomas, sa Manila, maong nakabyahe mis kahanginan. Didto, nagkabuang mig hinumdom sa among mga salitang ugat at salitang balbal sa paginusapay. Gibauran ko usab ang akong kaugalingon nga di magpunay’g hangadhangad kay masakpan unya ko nga dili taga-doon, nga di-ingon-nila.
Akong gidala sa akong pagretreat ang tanan kong gibati; ang kahangawa, kalipay, kahinam ug kabalisa. Mga pagbati nga bunga sa paghunahuna nga mao na kadto ang katapusang retreat namo isip laygo. Kay sa sunod namong retreat di na mi seminarista. Dugang pa niini mao ang gastohan sa umaabot nga ordinasyon kay mosugot kami’g sa dili, maapil mang gyud nang kwarta. Morag apiki ra ba gyud ko anang bahina kanunay. (Ilabi na gyud sa sitwasyon nga kung momahal ang lana, momahal pud ang mga palaliton tulin pas manatad, apan kung mobarato gani ang lana, dyutay ra gyuy nius-os.) Gastohanan, maoy napahimug-atan kos akong pangisip.
Samtang didto mi sa atubangan sa main building sa UST, kalit nga misuol ang sakit namo; kalit kami nga pagkaging sa dihang may misyagit og picture brothers! Ug sa dihang ako ang mikuhag hulagway sa akong mga kalumon, wa ko kaalinggat nga nahulog diay ang akong pitaka gikan sa akong camouflage nga karsones. Gibundakan pa gyud mig ulan di nanagan mi. Pila ra may sulti, ug sukad niadtong gutloa wa na gyud mi magkita ug sa akong pitaka.
Nagsugod na ang among retreat. Mouliot gyud sa kong panumduman ang kwarta nga gastohan sa ordinasyon ug ang kwarta, ID ug atm card nga nahiuban sa akong pitaka. Kwarta ang akong gipakadak-an og hunahuna…kwarta pud ang nawala. Nisulod ko sa kapilya, nakighinabi sa atong Ginoo ug as usual kahilom ang miputos sa akong kinatibuk-an samtang nag-alindasay ang akong galamhan kay nawad-an lagi. Ang pag-ampo ko niadtong higayona daw ang bugno ni Jacob ug sa Anghel sa Dios. Wa lang ko dangtig kaadlawon didto. Mi-surrender ko. Nakapamalandong ko nga basin mahimo kong nawong og kwarta kung magpunay kog palandong og kwarta.
Kwarta kadtong akong gihunahuna…kwarta pud ang nawala. Ug naamgohan ko nga kadto diay ang kinadak-ang gasa sa Dios kanako sa akong pagretreat. Ang akong gisaligan niadtong panahona dili si Jesus kay dili siya ang akong gisaligan, nabanga kos laing butang nga unta usa ra may kinahanglan niadtong higayona; ang pagtagamtam sa gugma ni Jesus diha sa pagpamalandong. Gasa kadto tungod kay gumikan niadtong hitaboa, nahinumdom ko nga walay mas maayo pang saliganan kay sa Ginoo. Hinaut nga nakatampo kadto sa akong pagtubo isip usa ka Kristiyano kay kasagaran sa mga pait nga hitabo,(matud pa ni Fr. Mark) diha man motubo ang atong pagkatawo.
Diha sa pagkabuak sa kabhang nga atong gisaligan, makagawas ug makakita kitag mas maayo pang kalibutan kay sa kaseguruhan sulod kabhang. Seguro lagi apan ngiob man pud.

talidhay

SMILE !

She smiled at a sorrowful stranger.
The smile seemed to make him feel better.
He remembered past kindnesses of a friend
And wrote him a thank you letter.
The friend was so pleased with the thank you
That he left a large tip after lunch.
The waitress, surprised by the size of the tip,
Bet the whole thing on a hunch.
The next day she picked up her winnings,
And gave part to a man on the street.
The man on the street was grateful;
For two days he'd had nothing to eat.
After he finished his dinner,
He left for his small dingy room.
He didn't know at that moment that he might be facing his doom.
On the way he picked up a shivering puppy.
And took him home to get warm.
The puppy was very grateful
To be in out of the storm.
That night the house caught on fire.
The puppy barked the alarm.
He barked till he woke the whole household
And saved everybody from harm.
One of the boys that he rescued
Grew up to be President.
All this because of a simple smile
That hadn't cost a cent

gamayng maayong buhat

MAKING A DIFFERENCE

A friend was walking down a deserted Mexican beach at sunset. As he walked along, he began to see another man in the distance. As he grew nearer, he noticed that the local native kept leaning down, picking something up and throwing it out into the water. Time and again he kept hurling things out into the ocean. As my friend approached even closer, he noticed that the man was picking up starfish that had washed up on the beach, and, one at a time, he was throwing them back into the water. My friend was puzzled. He approached the man and said. "Good evening, friend. I was wondering what you are doing." "I'm throwing these starfish back into the ocean. You see, it's low tide right now and all of these starfish have been washed up onto the shore. If I don't throw them back into the sea, they'll die up here from lack of oxygen." "I understand," my friend replied, "but there must be thousands of starfish on this beach. You can't possibly get to all of them. There are simply too many. And don't you realize this is probably happening on hundreds of beaches all up and down this coast. Can't you see that you can't possibly make a difference?" The local native smiled, bent down and picked up yet another starfish, and as he threw it back into the sea, he replied, "Made a difference to that one!"

Daygon tang imong kaulay

Karon ug sa walay katapusan

Kay sa Dios gikahimut-an ang

Katahum mong kaanyagan

Mahal nga Raynang langitnon

Maria Birhen nga walay ingon

Kanimo karon akong ihatag

Kasingkasing nakog kalag

Kaloy-an mo ako inahan

Dili mo ako pagbiyaan.